Het verhaal achter de kunst van Gerard
Het verhaal, de naamgeving en het logo zijn tot stand gekomen met medewerking van:
&
Gerard heeft iets met torso's.
Sinds jaar en dag staat er al een kleine torso in zijn interieur. Hij heeft geen idee waar hij die ooit gekocht heeft. Vermoedelijk lang geleden tijdens een vakantie. Misschien wel tijdens een vakantie in Griekenland. Waar die torso van gemaakt is? Hij denkt van gips, maar zeker weten doet hij dat niet. Hij vond 'm lang geleden in elk geval al heel mooi.
Ook herinnert Gerard zich dat hij als jongeman al gebiologeerd naar een torso in de etalage van een Haagse kunsthandel keek. Het leek hem leuk zo'n torso te beschilderen, maar door zijn drukke kwam dat er niet van.
Maar toen is het zaadje wel geplant, want jaren later ging hij dat alsnog doen. Nadat hij ziek was geworden besloot hij zijn leven opnieuw zin te geven als kunstenaar en zijn droom van vroeger in vervulling te laten gaan. Dat is Gerard.
Met een kleine torso van vroeger en zijn beschilderde toro's (fotgrafie:Hans Hogervorst)
Ziekte en kunst lijken een onmogelijke combinatie. Toch zijn er in de historie talloze voorbeelden te vinden van kunstenaars die mede dankzij hun ziekte of handicap een unieke plek in de kunstwereld veroverden. Denk aan Toulouse-Lautrec. Aan Vincent van Gogh. Aan Henri Matisse. Wat we van Matisse over zijn handicap weten doet denken aan het verhaal van Gerard.
Henri Matisse werd rolstoelgebruiker nadat hij geopereerd was aan kanker. Hij liet het verlies aan mobiliteit zijn levensvreugde niet bepalen. In plaats daarvan vond hij nieuwe energie en noemde hij de laatste 14 jaar van zijn leven "une seconde vie", ofwel zijn tweede leven. Matisse vond dat zijn periode als rolstoelgebruiker hem de gelegenheid gaf om over zijn prioriteiten na te denken en zich vrij te voelen om te doen en te zeggen wat hij wilde. Matisse paste zijn artistieke methode aan aan zijn leven in een rolstoel. Hij begon kunstwerken te maken van gekleurde vormen papier. Matisse knipte de vormen uit en instrueerde vervolgens zijn assistent waar deze het stuk papier moest plakken op een groot papier aan de wand. Hij gebruikte ook een krijtje aan het uiteinde van een stok om de vorm van een werk te bepalen. Wanneer Matisse over zijn werk praatte, benoemde hij dat hij door zijn beperkte mobiliteit kon dwalen door tuinen in de vorm van zijn kunstwerk. Hij genoot van het moois om hem heen door de door hem gemaakte kunst.
Gerard de Gier werd pas op latere leeftijd kunstenaar en is autodidactisch. Totdat hij ziek werd in 1999, werkte hij bij de Tweede Kamer. Hij is daar in dertig jaar tijd opgeklommen van bode tot facilitair manager en maakte in die functie deel uit van de facilitaire directie. De erfelijke, maar niet dodelijke, spierziekte HMSN maakte een einde aan dat heerlijke werk. Hij kreeg last van zenuwpijn en van verminderde kracht en verminderd gevoel in zijn benen en voeten. Ook zijn onderarmen en handen zijn aangetast. Daarnaast is hij sneller vermoeid en kan hij niet meer goed tegen stress.
Door zijn handicap moest hij een eigen artistieke methode ontwikkelen. Hij neemt een potlood in zijn hand dat hij op het te maken kunstwerk plaatst. Doordat hij trilt met een gestrekte arm, ontstaat er een wirwar aan strepen, halen en bochten. Met een vlakgom haalt hij de overbodige krassen, slierten en strepen weg. De vormen die zo ontstaan kleurt hij in met een vooraf gekozen kleurenpalet.
Gerard begon met het beschilderen van torso's en bustes, later maakte hij ook schilderijen en beschilderde hij tassen.
Aanvankelijk maakte hij al zijn kunst helemaal zelf. Maar door de progressie van zijn ziekte lukt dat nu niet meer. Van kunstwerken die hij nu maakt, ontwerpt hij de vormen en kiest hij de kleuren. Het inkleuren laat hij nu over aan een assistent.
De kleuren laten aansluiten, dat is de puzzel
Zijn werk is herkenbaar. Mensen zeggen: "Dat is een Gerard"
Je kunt altijd KLEUR aan je leven geven
Gerard weet altijd van elke omstandigheid het beste te maken Gerard denkt in mogelijkheden. Gerard ontdekt nieuwe talenten bij zichzelf. Gerard laat de wereld zien dat er altijd licht is. Gerard laat anderen zien en voelen dat je niets voor lief hoeft te
nemen. Dat je steeds opnieuw kunt leren zien en ontdekken wat er kan. Dat je jezelf kunt blijven uitdagen. Dat je daarvan energie krijgt. Wat je omstandigheden ook zijn. En daarmee is hij een voorbeeld. Dat is Gerard.